Λίγο μετά το γάμο, έμαθα ότι ένα άτομο παντρεύεται όχι μόνο τη γυναίκα του, αλλά και την οικογένειά του. Ο πεθερός μου ήταν ένας αντίθετος και ανυπόμονος άνθρωπος. Πρώτα απ ‘ όλα, πειράζει τη γυναίκα του και τα δύο παιδιά του, και μετά εγώ σε τυχαίες στιγμές. Είχε ξοδέψει πολλά χρήματα για να πιει στο παρελθόν, και ως αποτέλεσμα, άρχισε να αντιμετωπίζει δυσκολίες διαβίωσης. Πληρώνει πληρωμένα χρήματα σε μένα από καιρό σε καιρό, και είτε πληρώνει ό, τι παίρνει αργά ή δεν πληρώνει καθόλου. Αλλά θα συνέχιζε επίσης να έρχεται στο σπίτι μεθυσμένος μερικές νύχτες την εβδομάδα. Αποκεφαλίζει τη ζωή της πεθεράς μου, χτυπώντας την περιστασιακά.

Η πεθερά μου συνήθιζε να τρέχει μακριά και να έρχεται σε εμάς όταν ξυλοκοπήθηκε ή πραγματικά συγκλονίστηκε. Της είπα, “μαμά, αφήστε αυτόν τον άντρα, χωρίστε, Ελάτε να ζήσετε εδώ μαζί μας!”ακόμα κι αν το έλεγα αυτό, δεν θα με άκουγε και θα συνέχιζε το δρόμο του για το σπίτι. Η γυναίκα μου ξεφορτώθηκε τον πατέρα της παντρευόμενη. Ο κουνιάδος μου, ο οποίος είναι 3 χρόνια μεγαλύτερος από τη γυναίκα μου, είχε τελειώσει την ανοιχτή εκπαίδευση μετά από ένα διετές μάθημα και προσπαθούσε να μπει σε ένα μέρος με το ΚΚΣΕ και προσπαθούσε να σωθεί από τον πατέρα του.

Αλλά όλα αυτά τα προβλήματα έληξαν πριν από λίγους μήνες όταν πέθανε ο πεθερός μου. Ως αποτέλεσμα πολλών ετών κατανάλωσης αλκοόλ, το σώμα του είχε χρεοκοπήσει. Αρρώστησε, έμεινε στο νοσοκομείο για λίγο, αλλά δεν ανάρρωσε. Η πεθερά μου έκλαιγε πολύ τις πρώτες μέρες λόγω του θανάτου του συζύγου της, ήταν λυπημένη. Ακόμα χειρότερα, ήταν ο σύζυγός της 25 χρόνια μετά από όλα. Ωστόσο, καθώς περνούσαν οι μέρες, η θλίψη της μειώθηκε σταδιακά και αφού γύρισε σαράντα, σχεδόν εξαφανίστηκε, ακόμη και χαίρεται για το θάνατο του συζύγου της.

Ο γαμπρός μου αποφάσισε να μεταγγίσει τη στρατιωτική του θητεία πρώτα λόγω του θανάτου του πατέρα του και στη συνέχεια επειδή εγκατέλειψε την ελπίδα από το CPSS. Στο τέλος, όταν πήγε στο στρατό, η πεθερά μου έμεινε μόνη στο σπίτι της.

Ήταν μια εβδομάδα και δέκα ημέρες αφότου ο γαμπρός μου έφυγε για το στρατό. Ήμουν στο Facebook στο σπίτι Ένα βράδυ. Η γυναίκα μου ήταν κουρασμένη από το να ασχολείται με τα παιδιά όλη την ημέρα και πήγε νωρίς στο κρεβάτι. Έφτανε στις 23: 00. Είδα τη πεθερά μου Solmaz online. Της είχα αγοράσει έναν λογαριασμό στο Facebook πριν από λίγες ημέρες, ώστε να μπορέσει να επικοινωνήσει με τον γιο της, ο οποίος πήγαινε στο στρατό. Σας έδειξα επίσης εν συντομία πώς να το χρησιμοποιήσετε. Αναρωτιόμουν τι έκανε στο Facebook αυτή την ώρα.

Της είπα, ” Μαμά, όχι, τι κάνεις;”Έγραψα. Μου έγραψε ότι ήταν σε αλληλογραφία με έναν φίλο που ονομάζεται Kader, ότι ήταν παιδικός φίλος του Kader, ότι δεν είχαν δει ο ένας τον άλλον για χρόνια, ότι ζούσε στην Κωνσταντινούπολη. “Λοιπόν, εντάξει!”Έγραψα και το έστειλα λέγοντας. Στη συνέχεια, αλληλογραφούσα με τους δικούς μου φίλους, έκανα κύλιση στις σελίδες. Είχε περάσει μισή ώρα και μου είπε: “Πώς είσαι; Δεκέμβριος”έγραψε. “Είμαι καλά, πώς είσαι;”Έγραψα σε απάντηση.

“Είμαι καλά, χαίρομαι που το πήρατε για μένα, ψάχνω τους φίλους μου και βρίσκω…”έγραψε. Η πεθερά μου αγαπούσε πολύ το Facebook, με ευχαριστούσε γι ‘ αυτό. Έψαχνε για τους φίλους του χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό στο Facebook που αγόρασα, ώστε να μπορεί να συναντηθεί με τον γιο του στο στρατό. Αρχίσαμε να μιλάμε από τον αέρα, ή μάλλον, αλληλογραφία. Ρώτησε για τη γυναίκα και τα παιδιά μου, έγραψα ότι κοιμούνται. Πηδούσαμε από θέμα σε θέμα. Η πεθερά μου ήταν απόφοιτος δημοτικού σχολείου και μόλις είχε γνωρίσει τον υπολογιστή. Αλλά το πήρε πολύ σύντομα, το αγάπησε.

Καθώς προχωρούσε η αλληλογραφία μας, το θέμα ήρθε κάπως στον πεθερό μου. Του είπα: “λυπάμαι, αλλά είναι καλό που πέθανε ο πεθερός μου, Δεν είμαι καθόλου λυπημένος, κατέστρεψε τη ζωή σου!”Έγραψα. “Λες την αλήθεια!”έγραψε σε απάντηση. Οι δοκιμασίες της για πολλά χρόνια είχαν τελειώσει με το θάνατο του συζύγου της. “Από τώρα και στο εξής, είναι η ώρα σας, απολαύστε τον εαυτό σας. Ένα άτομο έρχεται σε αυτή τη ζωή μια φορά, μπορούμε να πάμε στο καλοκαιρινό μας σπίτι όποτε θέλετε! όταν έγραψα, ” Θεού θέλοντος, γιε μου! έστειλε μια απάντηση λέγοντας”.

Η δική μου οικογένεια είχε ένα καλοκαιρινό σπίτι στο Καράσου. ήταν μια διώροφη βίλα. Εγώ, ο πατέρας μου και ο γαμπρός μου αγόρασα μια άρθρωση. Όποτε ήμουν διαθέσιμος, πήγαινα με τη γυναίκα και τα παιδιά μου. Το καλοκαίρι, η γυναίκα και τα παιδιά μου θα ήταν εκεί με τη μητέρα και τον πατέρα μου όλη την ώρα. Πόσες φορές έχω προσκαλέσει τη πεθερά μου, αλλά κάθε φορά που ο πεθερός μου δεν έστειλε τη σύζυγό του, η οποία αντιτάχθηκε. Όταν γεννήθηκαν τα παιδιά μας, ερχόταν και έμενε για να βοηθήσει τη γυναίκα μου, αλλά ακόμα και τότε, ο πεθερός μου την έπαιρνε από το στόμα.

Συνδέθηκε στο Facebook από το φορητό υπολογιστή του γαμπρού μου. Του είπα, ” άνοιξε την κάμερα!”Έγραψα. Του έδειξα επίσης πώς να το κάνει, αλλά έγραψε ότι δεν μπορούσε να το κάνει. Έγραψα ξανά ένα προς ένα, αλλά, ” δεν καταλαβαίνω, γιε μου, μπορείς να έρθεις και να το κάνεις αύριο!”έγραψε πίσω.

Μέχρι να τελειώσει η συνομιλία μας, έφτανε στις 01: 00. Η πεθερά μου είχε πρόβλημα να πληκτρολογήσει στο πληκτρολόγιο επειδή δεν το είχε συνηθίσει, οπότε η συνομιλία μας πήρε πολύ χρόνο. Όταν είπα στη γυναίκα μου το πρωί ότι είχα συνομιλήσει με τη μητέρα της στο Facebook το βράδυ, ήταν έκπληκτος, αλλά στη συνέχεια είπε: “Είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτήν, τι υπέφερε όλα αυτά τα χρόνια!” είπε.

Αφού έφυγα από τη δουλειά εκείνη την ημέρα, κάλεσα τη πεθερά μου. “Μαμά, αν είσαι ελεύθερη, μπορώ να έρθω και να φροντίσω αυτήν την επιχείρηση φωτογραφικών μηχανών;Είπα. “Είμαι ελεύθερος, γιε μου, έλα όποτε θέλεις!”όταν το είπε αυτό, πήγα στο σπίτι του. Όταν άνοιξα την πόρτα, μπήκα μέσα. Με το θάνατο του πεθερού μου, η πεθερά μου είχε βρει άνεση και αυτή η άνεση αντανακλάται στη συμπεριφορά και τα ρούχα της.

Αν και ήμουν η πεθερά μου και κάλεσα τη μαμά της, στην πραγματικότητα ήταν μόνο 13 χρόνια μεγαλύτερη από μένα, ήταν 42. Αυτή, όπως και η γυναίκα μου, παντρεύτηκε σε ηλικία 17 ετών και έγινε μητέρα σε ηλικία 18 ετών. Αν και είχε υποστεί τη θλίψη του συζύγου της για πολλά χρόνια, ήταν ακόμα μια νέα και όμορφη γυναίκα. Η γυναίκα μου πήρε την ομορφιά της από τη μητέρα της. Έχω δει πολλές φορές με τη γυναίκα μου ότι θεωρούνται αδελφές, αδελφές, όχι μητέρες, κόρες.

Ήταν μια θρησκευόμενη γυναίκα με μαντίλα, που ήταν προσεκτική να ντυθεί σε εσωτερικούς χώρους και δεν άνοιξε το κεφάλι της δίπλα μου. Φορούσε πάντα μακριά και φαρδιά σκούρα πανωφόρια, έδεσε το κεφάλι του με μεγάλα τουρμπάνια. Θα τον έκανε να φαίνεται μεγαλύτερος από ό, τι είναι σε αυτή τη μορφή.

Στις τελευταίες μέρες του συζύγου της, άρχισε να φοράει τζιν αντί για φούστες, μακριά πουκάμισα και χιτώνες αντί για πανωφόρια και φορούσε γυαλιά ηλίου. Η γυναίκα μου είχε μεγάλο μερίδιο σε αυτή την αλλαγή. Τότε ήταν που άρχισα να έχω άλλα συναισθήματα γι ” αυτόν. Η μεταβαλλόμενη εμφάνισή του είχε επίσης προκαλέσει την αλλαγή των συναισθημάτων μου. Αλλά ακόμα, τώρα με αντιμετώπιζε σε διαφορετική κατάσταση, όχι αυτή που είχα συνηθίσει.

Η Solmaz anne είχε κάνει τα μαλλιά της σε ένα κουλούρι στο πίσω μέρος με μια πόρπη και το έδεσε στην κορυφή με ένα μικρό μαντήλι. Ήταν η πρώτη φορά που είδα τα μακριά, καστανά μαλλιά της. Φορούσε γκρι φόρμα. Η γυναίκα που πάντα ντυνόταν καλυμμένη και φαρδιά φορούσε τώρα μια στολή που έδειχνε τα περιγράμματα του σώματός της. Ήταν περίπου 1,70 ψηλή, λίγο πιο κοντή από τη γυναίκα μου, και είχε ελαφρύ δίχτυ ψαρέματος. Το δέρμα της ήταν καστανό, όπως και τα μαλλιά της. Εκτός από τα μεγάλα καστανά μάτια και τα παχιά μαύρα φρύδια της, έμοιαζε με ένα αντίγραφο του Sibel Can.

Η κορυφή του γκρι μπλουζάκι της ταιριάζει ακριβώς στο σώμα της, ούτε λείπει ούτε πάρα πολύ, αλλά αυτό ήταν αρκετό για να δείξει το στήθος της. Ποτέ δεν ήξερα ότι τα βυζιά σου ήταν τόσο μεγάλα. Φαινόταν σαν να μην φορούσε σουτιέν μέσα, επειδή οι θηλές της έδειχναν κάτω από τα φούτερ. Και όταν έσκυψε για να μου δώσει παντόφλες, είδα τον παχουλό κώλο της κάτω από τα φούτερ και την εκτύπωση των εσώρουχων της.

“Λυπάμαι, γιος, η κατάσταση του σπιτιού!”είπε χαμογελώντας. “Μαμά, είμαι ξένος, για Όνομα του Θεού!”Είπα,” αλλά ήταν βέβαιο ότι ήμουν ξένος σε αυτή την εικόνα σου. “Έλα, αγόρι μου!”έτσι με κάλεσε μέσα. Ήμουν μόνος με τη πεθερά μου τώρα σε αυτό το σπίτι που δεν είχα έρθει ποτέ μόνος μου όταν ο πεθερός μου ήταν εκεί.

Ο φορητός υπολογιστής ήταν στο μεγάλο τραπέζι στην αίθουσα. Του είπα να καθίσει δίπλα μου και να με παρακολουθεί, λέγοντας: “Έλα κοίτα, αυτό θα κάνεις…”Σήκωσε μια καρέκλα και κάθισε. Παρακολουθούσε προσεκτικά ενώ έδειχνα και έλεγα, κάνοντας ερωτήσεις για να καταλάβω. Εκτός από την κάμερα, ρώτησε επίσης για πράγματα που δεν ήξερε στον υπολογιστή και ήθελε να μάθει, και τα εξήγησα όλα με τρόπο που θα καταλάβαινε.

Τελικά, είπε, ” καταλαβαίνεις, Δείξε μου!”είπα και έσπρωξα το φορητό υπολογιστή μπροστά του. Παρενέβηκα όταν τα δάχτυλά του, τρέμοντας από ενθουσιασμό, έκαναν λάθος ενώ αιωρούνταν πάνω από το ποντίκι και το πληκτρολόγιο, αλλά αυτή τη στιγμή το χέρι μου άγγιξε επίσης το χέρι του, φυσικά. Η μαμά Solmaz φάνηκε να είναι ντροπαλή στην αρχή και προσπάθησε να τραβήξει το χέρι της μακριά, αλλά στη συνέχεια έφυγε.

Έβαλα το χέρι μου στο χέρι του κρατώντας το ποντίκι και του ζήτησα να παρακολουθήσει τι έκανα στην οθόνη. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι κάτι κινείται μέσα μου. Ήταν η δική μου πεθερά της οποίας το χέρι κρατούσα, αλλά προκάλεσε τα συναισθήματα της αρρενωπότητας μου να διογκωθούν. Ήταν μόνο 13 χρόνια μεγαλύτερος από μένα. Ίσως γι ‘ αυτό ο πεθερός μου κράτησε τη γυναίκα του μακριά μου όλο αυτό το διάστημα, ήταν αυτή η αξιοπρεπώς μικρή διαφορά ηλικίας μεταξύ μας. Ο πεθερός μου σκέφτηκε ότι μπορεί να έχω διαφορετικά συναισθήματα γι ‘ αυτόν. Και τώρα είχε αποδειχθεί ότι είχε δίκιο.

Τέλος, η ξεθωριασμένη μητέρα έχει καταφέρει να κάνει αυτό που της έδειξα μόνη της. “Ευχαριστώ, γιε μου, ελπίζω να το κάνω μόνος μου μετά από αυτό…”είπε με τρεμάμενη φωνή. Είναι ενδιαφέρον ότι συνειδητοποίησα ότι ήταν ακριβώς σαν εμένα. Όπως και εγώ, ντρεπόταν, το πρόσωπό του έγινε ροζ.

“Από τώρα και στο εξής, Όταν συναντάς τον Τουφάν, ανοίγεις την κάμερα, έτσι βλέπεις ο ένας τον άλλον!Είπα. Ο Τουφάν ήταν ο κουνιάδος μου. “Θεού θέλοντος, μου λείπει ήδη το πρόσωπο του γιου μου!”είπε με συγκίνηση. “Θα πάμε μαζί στην τελετή ορκωμοσίας!”έγινε ακόμα πιο συναισθηματικός όταν είπα. Καθώς έφευγε, είπε: “φάε και πήγαινε έτσι, γιε μου, πού πας τώρα;” είπε. “Ο Αρζού περιμένει, δεν του είπα ότι έρχομαι εδώ…”φαινόταν λίγο έκπληκτος όταν είπα. “Δεν του το είπες;”ρώτησε. “Όχι, δεν το έκανα!”Είπα ξανά. “Λοιπόν, ξέρεις…”είπε απαντώντας στα λόγια μου, δεν επέμεινε να μείνω.

Βγήκα, ή μάλλον, δεν πέταξα τον εαυτό μου έξω. Ήμουν τόσο ντροπιασμένος για τα συναισθήματά μου, σκέφτηκα ακόμη και πόσο αηδιαστικό θα ήταν αν ο σύζυγος της αδερφής μου ένιωθε τέτοια πράγματα προς τη μητέρα μου. Αλλά ήταν επίσης αλήθεια ότι δεν μπορούσα να βοηθήσω τον εαυτό μου.

Δεν είπα στη γυναίκα μου ότι ήρθα από την πλευρά της μητέρας της. Εκείνο το βράδυ, η γυναίκα μου πήγε στην κρεβατοκάμαρα και είχε μια μακρά συνομιλία στο τηλέφωνο με τη μητέρα της και κουτσομπολεύει. Όταν ήρθε σε μένα, είπε: “η μητέρα μου έμαθε να ανοίγει την κάμερα!”είπε γελώντας. Νόμιζα ότι πρέπει να είπε ότι δίδαξα, αλλά η γυναίκα μου δεν το ανέφερε. “Πώς το έμαθε;”Ρώτησα με μεγάλη περιέργεια. Η σύζυγός μου δεν έμεινε σε αυτό, λέγοντας: “Δεν ξέρω, το έμαθε από κάπου…”.

Τα παιδιά κουράζονταν πολύ τη γυναίκα μου, οπότε πρόσφατα η σεξουαλική μας ζωή είχε χάσει την προηγούμενη κινητικότητά της. Η σύζυγός μου Arzu ήταν 1.75 ψηλός και 55 κιλά. Είχε καστανό δέρμα και μαλλιά σαν τη μητέρα της. Αν και φορούσε τουρμπάνι, πάντα προσπαθούσε να ντυθεί κομψή και όμορφη, δεν φοβόταν να φορέσει μακιγιάζ. Αν και είχε γεννήσει δύο παιδιά, το σώμα της δεν παραμορφώθηκε. Θα με έκανε πολύ χαρούμενο να την δω όμορφη. Ήμασταν δεμένοι ο ένας στον άλλο από μια μεγάλη αγάπη.