Τέλος πάντων, ήρθε η μέρα μου, εγκατέλειψα τη δουλειά μου και πήγα στο στρατό.
Αφού ήρθα από το στρατό, νοίκιασα ένα άδειο κατάστημα κάτω από την πολυκατοικία όπου έμενα και άνοιξα μια επιχείρηση για οικοδομικά υλικά. Είχαν περάσει περίπου 6 μήνες, μια μέρα πήγα στο εργοστάσιο για να επισκεφτώ το παλιό μου αφεντικό. Δεκέμβριος Δεν υπήρχε κανείς που να εργάζεται στο εργοστάσιο από την εποχή μου, όλο το προσωπικό ανανεώθηκε, το αφεντικό είχε μειώσει αρκετά τη δουλειά. Ρώτησα τους υπαλλήλους για τον επικεφαλής της καφετέριας Erkan και είπαν ότι είχε επίσης φύγει από τη δουλειά και το φαγητό προήλθε από το εστιατόριο. περίπου 15 ημέρες αργότερα, μια μέρα το πρωί, όταν έριχνα μια καρέκλα μπροστά από το κατάστημα και ηλιοθεραπεία, κάποιος σε μια μοτοσικλέτα πέρασε μπροστά μου και φαινόταν πολύ νωρίς. Αλλά δεν μπορούσα να είμαι σίγουρος γιατί φορούσε γυαλιά ηλίου.

Όταν το ίδιο άτομο πέρασε προς την αντίθετη κατεύθυνση το βράδυ, άρχισα να κοιτάζω το δρόμο τα πρωινά και τα βράδια και περνούσε κάθε μέρα. Λίγες μέρες αργότερα, όταν περνούσα το βράδυ, το σταμάτησα, ναι, ήταν νωρίς. Όταν με είδε, ήταν πολύ έκπληκτος, ” Oooo, διευθυντής!”είπε και αγκάλιασε το χέρι μου. Τον κάλεσα στο κατάστημα. Μετά από ένα ευχάριστο πέντε, είπε, ” το βλέπω εδώ και λίγες μέρες, αλλά δεν μπορούσα να είμαι σίγουρος, πού κατεβαίνεις αυτόν τον δρόμο κάθε μέρα;”Ρώτησα. Μόλις είχαν μετακομίσει, το σπίτι της ήταν στην παραγκούπολη στο τέλος του δρόμου και εργαζόταν ως μάγειρας σε άλλο εργοστάσιο…

Αφού ανακούφισε πολλή λαχτάρα, ανέβηκε στο ποδήλατό του και όταν έφυγε, είπε: “διευθυντής, Ας συναντηθούμε ως οικογένεια, δεν έχουμε κανένα περιβάλλον εδώ, όλοι είναι μόνοι τους, τουλάχιστον ας πάμε μαζί σου, η κυρία και το παιδί βαριούνται πολύ!” είπε. Πήραμε εντάξει και είπε, ” Ελάτε εδώ όποτε θέλετε!Είπα. Ανέφερα επίσης την κατάσταση στη γυναίκα μου το βράδυ. Παρεμπιπτόντως, είμαι παντρεμένος για 8 χρόνια και έχω ένα παιδί 4 ετών. Δεκέμβριος Νωρίς, είχε ένα παιδί αμέσως και γύρισε ενάμισι χρονών. Η γυναίκα μου είπε, ” Ίσως, αν η γυναίκα του είναι διαπλεκόμενη, βαριέμαι κι εγώ, στην πραγματικότητα, θα ήταν καλό για μένα.” είπε. Όταν ο Έρκαν πέρασε από το κατάστημα λίγες μέρες αργότερα με μοτοσικλέτα, αυτή τη φορά υπήρχε μια κυρία με μαντίλα, ένα παλτό και ένα παιδί στην αγκαλιά της. Δεν με είδαν επειδή ήμουν στο γραφείο μου, αλλά ήμουν πολύ έκπληκτος, ποτέ δεν πίστευα ότι η γυναίκα του θα μπορούσε να είναι ένα κλειστό άτομο και την έβλεπα για πρώτη φορά, αλλά δεν μπορούσα να την δω σωστά επειδή πέρασαν τόσο γρήγορα.

Σάββατο Κυριακή απόγευμα, σταμάτησε από το κατάστημα νωρίς και είπε, “Διευθυντής, Αν είστε ελεύθεροι, θέλουμε να έρθουμε σε σας την Κυριακή;” είπε. Όταν τηλεφώνησα στη γυναίκα μου και ρώτησα αν ήμασταν διαθέσιμοι, η γυναίκα μου είπε: “Είμαστε διαθέσιμοι, είμαστε διαθέσιμοι, αφήστε τους να έρθουν, ακόμη και λίγο νωρίς, ας πάρουμε πρωινό μαζί!” είπε. Κυριακή Κυριακές δεν άνοιξα το χώρο εργασίας, Κυριακή πρωί σηκώθηκα νωρίς και πήγα στο φούρνο αρτοποιίας, αγόρασα Bagels, Poaça και πίτες και ξεκινήσαμε να περιμένουμε. Έφτασαν περίπου στις 10: 00, τους συναντήσαμε στην πόρτα. Μπήκαν μέσα, ” Καλώς ήρθατε!”έτσι άπλωσα το χέρι μου στη γυναίκα του και δώσαμε τα χέρια. Αλλά τι χειραψία! Τα χέρια του έκαιγαν σαν φωτιά! Με ειλικρινή τρόπο, ” είμαι Hayriye!” είπε. “Κι εγώ, Ναχίτ!”Είπα και πρόσθεσα, “παρεμπιπτόντως, νομίζω ότι θα είσαι άρρωστος Δεκ, έχεις πυρετό!Είπα. Η Hayriye χαμογέλασε ελαφρώς: “όχι, αυτή είναι η φυσική μου κατάσταση!” είπε. Ο έρκαν είπε, ” διευθυντή, δεν χρησιμοποιώ σόμπα το χειμώνα, το δέρμα της Χάιριε είναι πολύ ζεστό!”είπε,” γελάσαμε. Η Hayriye ήταν μια μικροκαμωμένη γυναίκα με ελαφρώς λακκάκια μάτια, λευκό δέρμα, εξαιρετικά όμορφο πρόσωπο και δομή σώματος. Δεν μπορώ να σταματήσω να τον κοιτάζω, αλλά φοβόμουν επίσης να συναντήσω τα μάτια του.

Πήγαμε στο τραπέζι του πρωινού. Η Hayriye πήγε στο διπλανό δωμάτιο για να κοιμηθεί το παιδί. Παρεμπιπτόντως, όταν καθίσαμε στο τραπέζι, έμεινε στολισμένος στην καρέκλα απέναντί μου. ήρθε 5-10 λεπτά αργότερα και κάθισε απέναντί μου. Μια βαθιά συνομιλία πρωινού, η μπαλκονόπορτα είναι ανοιχτή γιατί είναι καλοκαίρι, μια όμορφη ατμόσφαιρα, κακάρα κικίρι μείναμε στο τραπέζι για περίπου 2 ώρες. Αν και η Hayriye έκλεισε, ήταν μια πολύ ευχάριστη συνομιλία, λίγο ντροπαλή, αλλά φλύαρη. Μετά το πρωινό, ενώ βυθίσαμε σε μια σκοτεινή συνομιλία στο μπαλκόνι, ενώ οι κυρίες μιλούσαν για πιάτα ή κάτι τέτοιο, ήταν μεσημέρι και οι κυρίες ήρθαν σε εμάς και προσφέρθηκαν να πάνε για πικνίκ. Έγιναν προετοιμασίες, Πήγαμε για πικνίκ. Ο χρόνος μας περνούσε πολύ αξιοπρεπώς και χαρούμενα, και εν τω μεταξύ η οικειότητα μας αυξανόταν. Ενώ έπινε τσάι στο πικνίκ, η Hayriye μου είπε: “Nahit abi, ο Erkan μου λέει Για σένα εδώ και 3 χρόνια με τέτοιο τρόπο που ήμουν από περιέργεια!” είπε.

Ο έρκαν έσπασε επίσης τα λόγια: “έτσι είναι ο μόνος μου Διευθυντής, ήταν ένας μεγάλος πατέρας για μένα, δεν έχω δει την καλοσύνη που έχω δει από αυτόν από τον πατέρα μου, αν και δεν υπήρχε ούτε ένας εργάτης στο εργοστάσιο που δεν βοήθησε, ήταν ο πατέρας όλων των εργαζομένων στο εργοστάσιο!” είπε. Ο χάιριε είπε επίσης, ” αδελφέ, όποτε υπήρχε μια κατάσταση, Έρκαν, τώρα ο Ναχίτ θα ήταν ο μάνατζέρ μου, δεν θα έπεφτα σε αυτή την κατάσταση, δεν μπορεί να τελειώσει να σου το λέει!” είπε. Εν τω μεταξύ, η γυναίκα μου με κοίταζε, σε έναν ευεργέτη, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσει κάτι. Εγώ, από την άλλη πλευρά, αναγκάζω τον εαυτό μου να μην μπει σε κακά συναισθήματα, αλλά δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από το καλό. Αντιμετωπίζω μια 19-20χρονη, σούπερ όμορφη γκόμενα, και επίσημα αγωνίζομαι να μην βλέπω τα μάτια με τα μάτια.

Επιστρέψαμε από ένα πικνίκ το απόγευμα, και από τη στιγμή που είπαμε δείπνο ή κάτι τέτοιο, ήταν 22:30. Όλοι ήταν πολύ κουρασμένοι με την επίδραση του πικνίκ. Είπαν, ” Ας σηκωθούμε τώρα…”. Όταν ήρθαν το πρωί, έπρεπε να πάνε ξανά με μίνι λεωφορείο επειδή ήρθαν με μίνι λεωφορείο, είπα, ” Όχι, δεν θα σε στείλω με μίνι λεωφορείο, θα σε αφήσω!Είπα. “Ω, μην ενοχλείτε.”είπαν,” κάτι τέτοιο. Είπα, ” εκτός αυτού, θα μάθω για το σπίτι.”δεν αντιτάχθηκαν όταν είπε. Είπε στη γυναίκα μου, “αν θέλεις, μπορείς να έρθεις κι εσύ.Είπα. Η γυναίκα μου είπε: “Είμαι κουρασμένος, άσε με να έρθω.” είπε. Τέλος πάντων, τα άφησα στο σπίτι τους. Το παιδί ήταν στην αγκαλιά του Έρκαν όταν βγήκαν από το αυτοκίνητο. Δώσαμε ξανά τα χέρια αποχαιρετώντας, αλλά τα χέρια της Hayriya έκαιγαν ξανά σαν βολίδα και με έκανε να νιώθω άσχημα. Χωρίς να αφήσω το χέρι μου, ” αδερφέ Ναχίτ, σας ευχαριστώ πολύ για όλα, ήταν μια πολύ ωραία μέρα, σας περιμένουμε το συντομότερο δυνατό!” είπε. Παρεμπιπτόντως, με κοιτούσε στα μάτια, εκεί που στεκόμουν, ο κόκορας μου ήταν σαν πάσσαλος αποκεφαλισμένος, το πρόσωπό μου ξεπλύθηκε.

“Αδερφέ, μου λες, αλλά θα αρρωστήσεις, το πρόσωπό σου είναι κόκκινο και ιδρώνεις!” είπε. Είπα επίσης ότι μπορεί να έχετε ηλιοτρόπιο. Είπαμε αντίο και επέστρεψα σπίτι.
Η γυναίκα μου ήταν στο κρεβάτι φορώντας το νυχτικό της, με περίμενε στο κρεβάτι. Γδύθηκα και μπήκα στο κρεβάτι. Είχαμε μια μικρή συνομιλία, ρώτησα πώς τα βρήκατε. Αφού είπε ότι του άρεσε πάρα πολύ, ότι υπήρχαν καλοί άνθρωποι και ότι μπορούσαμε να συναντηθούμε, με κοίταξε με νόημα και είπε: “Ελπίζω να μην με μετανιώσετε εξαιτίας αυτών των σκέψεων!” είπε. (Η γυναίκα μου έχει πολύ ζηλιάρης φύση). “Τι εννοείς;Είπα. “Το κορίτσι είναι πολύ όμορφο και σε θαυμάζει πάρα πολύ!” είπε. “Τι συμβαίνει; Ο σύζυγός της της είπε, και αναρωτήθηκε, τι συμβαίνει με αυτό;Είπα. “Περισσότερο σαν ένα παιχνίδι, εξακολουθείτε να προσέχετε!” είπε.

“Υπερβάλλεις! Δεν άκουσες, με αποκαλεί αδερφό, και είναι επίσης κλειστό άτομο!Είπα. “Είναι έτσι, αλλά δεν ξέρω, είναι τόσο όμορφο που είναι αδύνατο να μην ζηλεύεις!” είπε. Και είπα, ” Είσαι πιο όμορφη από αυτόν, γυναίκα!”έτσι τη φίλησα στα χείλη και άρπαξα το μουνί της και άρχισα να την χαϊδεύω. Τότε έβγαλα τα εσώρουχα της γυναίκας μου, έγλειψα το μουνί της και έβαλα το πουλί μου, που είχε γίνει σαν πάσσαλος, στο μουνί της γυναίκας μου, επηρεασμένος από τη ζεστασιά του χεριού και τις συνομιλίες της μόλις τώρα. Η γυναίκα μου είπε, ” Offffff, αυτό μου αρέσει σε σένα, κάθε φορά που το σκέφτομαι, βρίσκω τον κόκορα σου στο μουνί μου!”έλεγε και δαγκώνει τα χείλη του…

Και φανταζόμουν ότι ήμουν φιλανθρωπία, ριζοβολώντας για τη γυναίκα μου. Η γυναίκα μου στεναγμοί σαν τρελός με ευχαρίστηση, ” δεν μπορώ να μοιραστώ αυτό το πουλί με κανέναν! Αυτό το πουλί μου ανήκει! Μην τη γαμήσεις τη σκύλα!”λέει, εξέφραζε τις δικές του αμφιβολίες. “Μην ανησυχείς, γυναίκα, ακόμα κι αν η Hayriye γδύνεται μπροστά μου και χωρίζει τα πόδια της, δεν θα κοιτάξω πίσω!”Άντλησα το μουνί της γυναίκας μου λέγοντας. Η γυναίκα μου είπε, ” Δεν ξέρω για σένα; Δεν αναγνωρίζω αυτό το πουλί που τρώω εδώ και δέκα χρόνια; Θα χάσεις μια τέτοια ευκαιρία, θα γαμήσεις το κορίτσι με την πρώτη ευκαιρία που θα βρεις!”λέει, με έκανε ακόμα πιο καυλιάρης. γαμάω τη γυναίκα μου για 20 λεπτά και τώρα είμαι κοντά στο τελικό σημείο, αντλεί γρήγορα, “μην ανησυχείς, αγάπη, ακόμα κι αν γαμήσω, δεν μπορεί να μου δώσει τόση ευχαρίστηση όσο εσύ!”Προσπαθούσα να παρηγορήσω τη γυναίκα μου λέγοντας. Και η γυναίκα μου, με την ευχαρίστηση να εκσπερματώνει για δεύτερη φορά, είπε, “Γαμώτο, Σύζυγος, σκατά, ευλογεί αυτό το πουλί, τι καλά πράγματα αξίζει αυτό το πουλί!

Offffff τρελαίνομαι, αντλήστε το, σύζυγος, ρίζα στο μουνί μου!”έτσι, επειδή δεν ήταν προστατευμένος, έβγαλα τον κόκορα μου από το μουνί της γυναίκας μου με μια τελευταία κίνηση και εκσπερμάτισα στην κοιλιά της. Έμεινα ακίνητος πάνω του για 2-3 λεπτά σε κατάσταση αναπνοής και μετά ξάπλωσα δίπλα του. Η γυναίκα μου έβαλε ένα φιλί στα χείλη μου και είπε: “μην παίρνεις αυτό που μόλις είπα στα σοβαρά και μην κάνεις τίποτα στο κορίτσι, χα! Δεν θα ξέρεις, θα νομίζεις ότι σε αφήνω ή κάτι τέτοιο!”χαμογέλασε, λέγοντας.

Ήταν 3-4 ημέρες Δεκέμβριος, αλλά η Hayriye κατά κάποιο τρόπο δεν έφυγε από το μυαλό μου, καταλάμβανε επίσημα τις σκέψεις μου όλη την ημέρα. Όταν σκέφτομαι τη ζεστασιά των χεριών σου, ο κόκορας μου σηκώνεται, δεν μπορώ να βοηθήσω να σκεφτώ πώς είναι το μουνί της αν τα χέρια της είναι έτσι, από τη μία πλευρά, ήμουν θυμωμένος με τον εαυτό μου που είχα τέτοιες σκέψεις για τη γυναίκα του φίλου μου, βίωσα ένα καταπληκτικό αίσθημα ενοχής. Ήμουν σε ένα πλήρες δίλημμα. Ένα βράδυ σκεφτόμουν να κλείσω το κατάστημα όταν η Hayriye περπατούσε αργά από το απέναντι πεζοδρόμιο του δρόμου με το παιδί στην αγκαλιά της προς την αντίθετη κατεύθυνση του σπιτιού τους και συχνά γύριζε και κοίταζε πίσω. Έτρεξα αμέσως σε αυτόν και είπα μετά από αυτόν, “Hayriye;Είπα.